Planningpoker® is een schattingsmethode die voornamelijk wordt gebruikt in agile omgevingen. Het brengt elementen samen van technieken voor vergelijkende schattingen en technieken voor groepsbeslissingen zoals Delphi.
In een project dat gebruik maakt van agile ontwikkeling zal een team een inschatting moeten maken van het werk dat gepaard gaat met een aantal user stories waar ze binnen een bepaalde timebox (of sprint) aan willen werken.
Het team bestaat uit mensen met verschillende inschattingsstijlen, verschillende ervaringsniveaus en verschillende technische vaardigheden. Om de verspreiding van schattingen te verminderen en iedereen in staat te stellen om bij te dragen aan het schattingsproces, is het eerste principe van planningpoker om te schatten in 'story points' in plaats van uren of dagen.
Een storypoint is een relatieve maat voor omvang en complexiteit (vandaar de link naar vergelijkend inschatten). Het team begint met het selecteren van een relatief eenvoudig verhaal en het toekennen van een waarde van 1.
Een veel gebruikt voorbeeld is het schilderen van een muur. Dit is een relatief eenvoudige taak en zou een waarde van 1 - dit is het baseline verhaal, toegewezen krijgen. Een beginnende schilder en een ervaren decorateur kunnen heel verschillende hoeveelheden tijd nemen om de muur te schilderen, maar ze zouden het met elkaar eens zijn dat het een eenvoudige, ongecompliceerde klus is. Ze zouden het er ook mee eens zijn dat het schilderen van twee muren 2 story points zou zijn. Ze kunnen het er ook over eens zijn dat het schilderen van alle vier de muren in een ruimte vanwege de schaalvoordelen slechts drie story points zou zijn.
Om verder te gaan met het schilder-voorbeeld, kan het team ook overwegen om een raam te schilderen. Dit vereist meer voorbereiding en zorgvuldige afplakken van het glas. Het is complexer dan het schilderen van een muur en kan dus een story point waarde van 2 krijgen.
Het proces moet nu zonder vooringenomenheid meningen vergaren van alle teamleden. Dit is waar de 'poker' kaarten worden gebruikt op een manier die overeenkomsten heeft met het Delphi proces.
Teamleden krijgen een set kaarten die gebaseerd zijn op de Fibonacci reeks (1,1,2,3,5,8,13...….). De reden dat deze kaarten niet lineair zijn (1, 2, 3, 4, 5) is dat hoe groter en complexer een taak is, hoe moeilijker het is om nauwkeurig in te schatten.
De 'oneindigheidskaart' kan worden gebruikt om aan te geven dat de schatter niet denkt dat de taak kan worden voltooid en het "?" wordt gebruikt als de persoon geen schatting kan geven.
Het proces begint met het bestuderen van een user story (bijvoorbeeld het schilderen van een raam) en het houden van een korte discussie over wat dit inhoudt. Ze kennen dan persoonlijk een storypoint-waarde toe (in vergelijking met het baseline verhaal). Het is belangrijk dat er in dit stadium geen overleg plaatsvindt. Iedereen wordt dan gevraagd om zijn inschatting te onthullen door tegelijkertijd een kaart op tafel te leggen. Hiermee wordt voorkomen dat de discussie al te zeer wordt beïnvloed door de eerste inschatting (een concept dat 'verankeren/vastzetten’ wordt genoemd en waarbij mensen hun mening bijstellen op basis van andermans mening).
Als alle schattingen binnen één stap van de schaal vallen (bijv. alle 3s en 5s of alle 5s en 8s) dan krijgt de story de hogere waarde toegewezen. Als de bandbreedte van de schattingen groter is dan doorgaans zal de facilitator iemand met een lage en iemand met een hoge schatting vragen om hun redenering uit te leggen.
Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat de user story niet nauwkeurig was over het type raam en dat verschillende schatters op basis van hun recente ervaring verschillende veronderstellingen maakten over de complexiteit van het raam.
Het schattingsbereik kan dan worden verkleind door het verhaal te verduidelijken (hier is toegang tot de oorspronkelijke gebruiker nodig) of door een gemeenschappelijk inzicht te krijgen in de complexiteit van de taak binnen het team en het proces te herhalen.
Elk team dat binnen een timebox user stories ontwikkelt, heeft een ‘velocity’ (snelheid) '). Dit is het aantal storypoints dat ze doorgaans binnen een bepaalde periode (bijv. 2 weken) afmaken. Het is duidelijk dat het berekenen van de velocity van story points naar tijd (in uren of werkdagen) een soort omrekening vergt. Velocity is een inherente kwaliteit van een team en aan het begin van de opleveringsfase van een project is dit op zichzelf al een schatting. Naarmate er meer timeboxes worden afgewerkt, is er meer zekerheid over de velocity van een team. Hierdoor kan het projectmanagementteam een planning op een hoger niveau maken op basis van de inschatting van het storypoint door de opleveringsteams.
Planning Poker® is een handelsmerk van Mountain Goat Software.
Met dank aan het BPUG-team voor de vertaling naar het Nederlands
