Zwakste schakel

De zwakste schakel techniek is ontwikkeld door Dr. Eliyahu Goldratt in zijn bedrijfsroman, Critical Chain¹van 1997.

De methode bouwt voort op de beginselen van kritieke pad analyse en planning voor beperkte resources om ketens van activiteiten te identificeren die worden beperkt door zowel afhankelijkheden als de beschikbaarheid van resources. Belangrijk is dat de techniek vervolgens rekening houdt met aspecten van de menselijke natuur.

Het begrip 'veiligheid' houdt verband met het feit dat veel mensen schattingen van de duur van hun activiteiten zullen verstrekken die gebaseerd zijn op eerdere slechte ervaringen. Ze bevatten natuurlijk onvoorziene omstandigheden, zodat ze erop kunnen vertrouwen dat ze de activiteit zeker kunnen voltooien in de geschatte tijd (zelfs wanneer, zoals ze verwachten, dingen niet zo efficiënt gaan als ze konden).

Als een projectplanning zo veel ingebouwde veiligheid heeft, zou men redelijkerwijs kunnen verwachten dat het elke keer gehaald zou worden, maar Goldratt identificeerde drie redenen waarom dit niet gebeurd.

• Het studentensyndroom: omdat mensen weten dat er veilig gebouwd is, wachten ze tot het laatste moment om met het werk te beginnen.

• Multitasking: wanneer mensen meerdere activiteiten moeten uitvoeren op meerdere projecten, proberen ze daar tegelijkertijd aan te werken en dit leidt tot inefficiëntie.

• Afhankelijkheid tussen de activiteiten: vertragingen stapelen zich sneller op dan winsten, d.w.z. als een activiteit te laat afloopt, wordt de volgende activiteit vertraagd, maar als een activiteit vroeg eindigt, is de kans kleiner dat de volgende activiteit vroeger start.

Veel mensen voegen de Wet van Parkinson aan deze drie toe, d.w.z. het werk zal de beschikbare tijd vullen om het te doen.

Eenvoudig gezegd worden deze kwesties door de zwakste schakel aangepakt aan de hand van de volgende principes:

• Schat de duur van de activiteit in op een 50/50 kans op voltooiing. Vang de extra veiligheidstijd op in 'buffers'.

• Identificeer de zwakste schakel, die de combinatie vertegenwoordigt van afhankelijkheden en resources die de belangrijkste beperking vormen op de duur van het project.

• Bereken de veiligheidstijden op de zwakste schakel om een 'projectbuffer' aan het einde van de keten te creëren. Bereken de veiligheidstijden voor niet-kritische schakels en creëer 'aanvoerbuffers' aan het einde van elke schakel.

Projectbeheersing richt zich dan op het managen van de buffers in plaats van de individuele activiteiten.

In bovenstaand netwerk vertegenwoordigt de stippellijn de kritische keten. Gebaseerd op een combinatie van de afhankelijkheid van activiteiten en de benodigde resources, is dit de langste weg die de duur van het project bepaalt. De veiligheidselementen van de activiteiten op deze keten worden gebruikt om de projectbuffer te berekenen. Andere, niet-kritische schakels krijgen aanvoerbuffers.

1. Goldratt, E M (1997), Critical Chain, North River Press, Great Barrington, MA.

Met dank aan het BPUG-team voor de vertaling naar het Nederlands