Een parametrische schattingstechniek voor softwareontwikkeling die begin jaren tachtig door A.J. Albrecht is ontwikkeld bij IBM.
Uitgangspunt van deze aanpak is dat software bestaat uit een aantal Functiepunten die passen in één van de vijf typen. Voor elk functiepunt wordt een score (de vermenigvuldigingsfactor) gegeven, afhankelijk van de mate van complexiteit. De onderstaande relatieve scores zijn gebaseerd op de analyse van talrijke echte projecten.
Nadat de functiepunten in een voorgesteld programma zijn geïdentificeerd, worden ze vermenigvuldigd met de complexiteitsscores om het aantal functiepunten voor het programma te krijgen. Dus, als een programma vijf externe gegevensinvoer van gemiddelde complexiteit zou hebben, zouden deze met een score van 20 (vijf functiepunten met een vermenigvuldigingsfactor van vier) bijdragen aan de totale telling voor het programma.
Op basis hiervan kunnen de requirements voor het werk worden berekend op basis van de verwachte inspanning per functiepunt.
Natuurlijk is de grote factor bij dit alles de nauwkeurige inschatting van functiepunten. Ondanks alle parametrie komt het nog steeds aan op de vaardigheid van de schatter.
Met dank aan het BPUG-team voor de vertaling naar het Nederlands
