Vilfredo Pareto heeft in 1906 vastgesteld dat 80% van het Italiaanse grondgebied in handen was van 20% van de bevolking. Het principe werd aangepast aan kwaliteitsmanagement door Joseph Juran, die opmerkte dat 80% van de fouten in een systeem het gevolg zijn van 20% van de oorzaken.
Het was Juran die de erkenning kreeg voor het uitrollen van de term 'de 80-20'-regel. In het P3-management kan dit als vuistregel worden toegepast om het team te helpen zich te richten op de 'vital few' in termen van stakeholders, risicogebeurtenissen leveranciers om er maar drie te noemen.
Pareto-analyse wordt gebruikt om vast te stellen welke bijdrage de afzonderlijke onderdelen van een systeem leveren aan het hele systeem. Vaak blijkt dat 80% van het effect wordt veroorzaakt door 20% van de oorzaken, bijvoorbeeld 80% van de kosten van het beperken van risicogebeurtenissen zijn het gevolg van 20% van de geïdentificeerde risico's of 80% van de waarde wordt bereikt door 20% van de baten. In Pareto-analyse wordt een tabel gemaakt van oorzaken en hun frequentie.
De oorzaken worden in aflopende volgorde gerangschikt en er wordt een cumulatief getal gecreëerd. De resultaten worden gepresenteerd in een Paretodiagram, dat de relatie tussen oorzaak en gevolg in termen van frequentie weergeeft. Deze combinatie van een verticaal staafdiagram en een lijngrafiek toont de afnemende maat van elk component en het cumulatieve effect van alle componenten.
Met dank aan het BPUG-team voor de vertaling naar het Nederlands
