Henry Gantt was aan het begin van de 20e eeuw een Amerikaans ingenieur die werkte bij het Frankford Arsenal. In 1917 ontwikkelde hij de Gantt-chart die nog steeds zijn naam draagt.
De Gantt-chart, ook wel strokendiagram genoemd, toont gewoon strokendiagrammen op een horizontale tijdschaal. Het basisformaat is toepasbaar op alle niveaus in de P3-omgeving. Op projectniveau vertegenwoordigen de balken activiteiten; op programmaniveau vertegenwoordigen ze voornamelijk projecten en op portfolioniveau vertegenwoordigen ze voornamelijk projecten en programma's.
Op de eenvoudigste projecten kan het voldoende zijn om de activiteit te plannen door simpelweg een Gantt-chart te tekenen, maar op de meeste projecten zou de grafiek de resultaten van de kritieke pad analyse laten zien, inclusief het benadrukken van kritieke activiteiten en speling.
Het basisformaat kan worden uitgebreid met bijvoorbeeld gekoppelde strokendiagrammen en slipcharts.
Gekoppelde strokendiagrammen
Deze tonen de afhankelijkheden tussen de activiteiten en de activiteitenbalken. Dit is de primaire manier om een netwerk te creëren in de meeste moderne planning programma's (in tegenstelling tot een netwerkdiagram), maar kan rommelig worden met grote complexe netwerken.
Slipcharts
Ook bekend als 'progress charts' of 'baseline charts', deze tonen de huidige prognose ten opzichte van de oorspronkelijke baseline.
De 'time-now' datum geeft de datum aan waarop de voortgang is gemeten. Balken die in het verleden liggen worden over algemeen in donkerdere kleur getoond dan die in de toekomst liggen.
Met dank aan het BPUG-team voor de vertaling naar het Nederlands
